thaiwordmasterParticipant
กวีเถา: หลงใหล่กลิ่นอักษร บรรจงถักทอสุพจน์คำ ✨ กรุณาทิพย์จงสวัสดิ์แด่ทุกท่านผู้มีดวงใจรักถ้อยร้อย! ข้าพเจ้า "กวีเถา" นามกร นางสาวผู้หลงใหล่เสน่ห์แห่งบทกวี ตั้งแต่จำความได้ กลิ่นอักษรกรุ่นกรำ ซึมซาบเข้าผสานวิญญาณ ชีวิตข้ามิอาจปราศจากบทกลอน แม้ลมหายใจ! บ่มเพาะด้วยบทกลอนสุพจน์คีตินา บทลำนำ "นิราศสุพรรณ" ของสุนทรภู่ ร่ายรำผ่านหูตั้งแต่เยาว์วัย ภาพทุ่งรังสีทอง ดวงตะวันจรัลจ้า ดอกเอื้องเงินบานสะพรั่ง พรานหนุ่มตาซื่อ โหยหาคนรัก... ทุกถ้อยคำตีตรึง ตราตรึง ข้าจารึกไว้ในดวงใจ เฝ้าฝันอยากเป็นเช่นนางอุบล บินลัดเลาะดอยหนาน ผ่านสายหมอก ล่องลอยไปกับบทกวี... เมื่อเติบใหญ่ขึ้น บทกลอนกลายเป็นเพื่อนคู่กาย ฉันทลักษณ์หลากหลาย กินใจจับใจ "กาพย์พระไกรสร" ปลุกเร้าให้เลือดสูบฉีด "โคลงโลกนิติ" สอนข้ารู้จักคุณค่า "โคลง 4 สุภาพ" เพริศแพรว กุลีกำแพงเพชร ทุกบทย่ำยีวิญญาณ ข้าล่องลอยไปบนปีกคำ สนทนากับกวีเอก กอดอดีต ปะทะปัจจุบัน จินตนาการอนาคต... ไม่เพียงอ่าน ข้ายังร้อยเรียง ฉันท์ กาพย์ กลอน ระบายดวงอาทิตย์ในหัวใจ รอยเลอะหมึกคือภาพฝัน ความสุข เศร้า เหงา สมหวัง ทอกทอเป็นบทเพลงแห่งอักษร บางครั้งข้าสวมอาภรณ์ "กลอนสด" แข่งขันมิตรภาพ บางครั้งซึมซับ "กลอนสุนทรภู่" ซึมซาบชีวิต แต่ทุกลมหายใจ สัมผัสได้ถึงลมหายใจกวีโบราณ เสียงหัวเราะและน้ำตาผ่านกาลเวลา... มิใช่แค่ความไพเราะ ความหมาย บทกวีสอนข้าให้เป็นคนดี "สัจจวาที กล่าวถ้อยสุภาพ อ่อนโยน" จากคำสอนของท่านสุนทรภู่ บทกวีเสี้ยมสอนสังคม ชี้ทางสว่าง ข้าใช้ถ้อยร้อยเล็กๆ ย้ำเตือนตัวเองและผู้อื่น ให้ทุ่มเท เมตตา ให้อภัย ร่วมกันสร้างโลกใบนี้ให้งดงาม... "กวีเถา" มิใช่แค่ชื่อ แต่เป็นวิถีชีวิต ข้าจะเดินบนผืนผ้าไหมแห่งบทกวี ท่ามกลางสวนดอกไม้แห่งอักษร ชวนทุกท่านมาร่วมวงสนทนา แชร์บทกวี แรงบันดาลใจ ให้โลกออนไลน์เปี่ยมพลังแห่งถ้อยร้อย กดแฮชแท็ก #กวีเถา ใต้โพสต์ของท่าน มิอาจคลาดสายตาจากบทกวีใหม่ๆ ของข้า! ขอให้ถ้อยคำร้อยเรียงสานฝัน สานความสุข สานโลกนี้ให้งดงามไปด้วยกันนะคะ! ✨